Ana Sayfa | Hakkında | Makaleler | Kitaplar | Soru Konuları | Soru Listesi | Konuşmalar | Şiirler | Besteler | İndeks | Rastgele Oku | Yeniler | Geri Git | İleri Git
Bu Kitapta: Önceki Makale | Sonraki Makale | İçindekiler ||
|
Kadın Hakları ve Medeni Kanun
1926 yılında İsviçre Medeni Kanunu'nun tercüme edilerek Türk Medeni Kanunu adıyle kabulünden dokuz yıl önce Osmanlı Devleti, "Hukuk-ı Aile Kararnamesi" adıyle bir aile kanunu düzenlemiş ve yürürlüğü sokmuştu. Fıkıhta "muamelat"ın, bugünki hukuk taksimatında ise Medeni Kanunun önemli bir kısmını teşkil eden aile kanunu böylece, diğer birçok hukuk alanını tanzim eden Mecelle'den sonra çıkan, yerli ve islâmî ilk İslâm Dünyası Kanunu olmuştu. Bu kanun her bölümünde, önce müslümanlara ait hükümleri, sonra da ayrı başlıklar altında musevilere ve isevilere ait hükümleri ihtiva ediyor, böylece yasama sahasında din ve vicdan hürriyetine riayet ediyordu. Hakim, karşısına gelen davacı ve davalının dinine ve inancına göre ilgili maddeyi uyguluyor, böylece devlet-din-teb'a bütünlüğü korunmuş, hakimin hükmü vicdanlara da oturmuş ve sinmiş oluyordu.
İsviçre Medeni Kanunu, şeriata dayalı bulunan Osmanlı Aile kanunundan daha iyi ve daha üstün bilinerek, böyle olduğu kabul edilerek alındı ve benimsendi. Ancak başka dinden ve değişik kültürden olan toplumlara mahsus bir kanun olduğu için birçok sıkıntıya sebep oldu, uyumsuzluklara yol açtı. Ancak korku dağları beklediği, baskı ruhlara sindiği için büyük kitle itirazını içine gömüyor, inkılaplara aykırı bir davranış sergilememek için sükûtu tercih ediyor, fırsat bulduğu nisbette, kendi aile hayatında kendi değerlerine göre bir çizgi takip ediyordu. Derken nasıl olsa makbul sayılan bir Batı rüzgarı esti, kadın hakları savunucuları bu ileri ve medeni kanunu geri bulmaya, kadın haklarını kısıtladığını iddia etmeye başladılar. Giderek sloganlar ve propagandalar tesirini gösterdi, kadının fendi erkekleri yendi, Medeni Kanunun kadın haklarına aykırı bulunan maddelerinin değiştirilmesi teklifi Büyük Millet Meclisi'ne kadar geldi. Değiştirilmesi istenen maddeleri bundan itibaren birkaç yazıda İslâm, tabii hukuk ve akıl süzgecinden geçirmeye çalışacağız.
Konuya girmeden yadırgadığımız bir hususa da işaret etmekte fayda görüyoruz. Bize göre kadın, erkek, büyük, küçük, zengin, fakir, kimseli, kimsesiz, okumuş, okumamış, köylü, şehirli...den önce insan vardır; Allah'ın verdiği ve O'nun vaz' ettiği, peygamberleri ve hakim kulları vasıtasıyla insanlığa ulaştırdığı, ilham ettiği tabii hukukun bahşettiği "insan hakları" vardır. Savunmak için ille de belli bir sınıfın, tabakanın, cinsin haklarının çiğnenmesini beklemek, diğerlerinin çiğnenen hakları karşısında ilgisiz ve tepkisiz kalmak bizim anlamakta güçlük çektiğimiz bir tavır ve davranış biçimidir. Bizim imanımızda ve kültürümüzde ehl-i hak (hakkın ve gerçeğin tarafında olanlar, hakkın savunucuları) yalnızca insanın değil, diğer canlıların, hatta cansız varlıkların hakları verilmediği, haklarına riayet edilmediği zaman harekete geçerler, hakkı çiğneyenlerin karşısında susmayı şeytana yakıştırırlar, Hz. Ömer'in hikmeti ve Âkif'in deyişiyle:
Kenâr-ı Dicle'de bir kurt aşırsa bir koyunu,
Gelir de adl-i ilâhi sorar Ömer'den onu
şuuru içinde titreyip dururlar. Bugün yeryüzünde ve ülkemizde hakkı çiğnenen, hakkı verilmeyen, kanunda veya uygulamada hakkına riayet edilmeyen her sınıf ve tabakadan insan vardır. Ehl-i Hakk'a yakışan (insan haysiyetine yaraşan da diyebiliriz) bütün insanlara ve insanlığa hakkaniyet ve adalet penceresinden bakmak, hakkın yanında, zulmün ve haksızlığın karşısında olmaktır.
Ana Sayfa | Hakkında | Makaleler | Kitaplar | Soru Konuları | Soru Listesi | Konuşmalar | Şiirler | Besteler | İndeks | Rastgele Oku | Yeniler | Geri Git | İleri Git
|
|
