Ana Sayfa | Hakkında | Makaleler | Kitaplar | Soru Konuları | Soru Listesi | Konuşmalar | Şiirler | Besteler | İndeks | Rastgele Oku | Yeniler | Geri Git | İleri Git
Bu Kitapta: Önceki Şiir | Sonraki Şiir | Şiir Listesi ||
|
Kalabalıklarda Yalnız Olanlar
Gariplik açıyor yolu Allah'a
Yol kavuşturuyor kulu Allah'a
Tek başına kalan kalabalıkta
Kendini veriyor ulu Allah'a
Nelerimi almış dünya elimden
Mâsivâ düşmüyor bir an dilimden
Gönül de Allah'ın evidir ama
Dolmuş da taşıyor ağyâr selinden
İster kamışlıkta ister deryada
Kaybolup ölmeli önce dünyada
Böyle bir yokluğa erince insan
Bir damla vücûdu gelir mi yâda
Gönül karşısına aldı Kâbe'yi
Dedi Allah evi yerin ne iyi
Ama O'nun yeri kırık gönüller
Saçakta bulunmaz arının beyi
Bu yokluk, yalnızlık en büyük hazdır
Bu hazzın yanında cennetler azdır
Kalabalıklarda yalnız olanın
İşi O'nunladır, niyâzdır, nazdır
Gurbetin, yokluğun bir kırıntısı
Tecellî-i Hakk'ın bir pırıltısı
Yaşattı gönlümde yokluk hazzını
Kimbilir nasıldır bunun artısı
Müminin miracı namaz kılındı
Namaz sayesinde çok yol alındı
Yokluk deryasına dalmak isteyen
Namaza, niyâza, aşka sığındı
Has kullarda huzûr kesintisizdir
Gönülleri O'nda, sizinle sizdir
Bu sırra ermeye rehber ararsan
Resûlün yolunda bulunan izdir
Mekke, 3-Şevval, 1421
Ana Sayfa | Hakkında | Makaleler | Kitaplar | Soru Konuları | Soru Listesi | Konuşmalar | Şiirler | Besteler | İndeks | Rastgele Oku | Yeniler | Geri Git | İleri Git
|
|
