Ana Sayfa | Hakkında | Makaleler | Kitaplar | Soru Konuları | Soru Listesi | Konuşmalar | Şiirler | Besteler | İndeks | Rastgele Oku | Yeniler | Geri Git | İleri Git
Önceki Makale | Sonraki Makale | Makale Listesi ||
|
Dinde çoğulculuk değil, hürriyet
Başka anlamları olsa da dinde çoğulculuk "dinlerin hakikat ve değer olarak eşitliğini", ahlakta çoğulculuk "ahlak anlayış ve uygulamalarının değer olarak eşitliğini", felsefi çoğulculuk da "hakikatin izafiliğini; başka bir deyişle her hakikat düşünce ve iddiasının diğerine eşit olduğunu" ifade eder. Bu düşüncenin tabii sonucu da "her inanca ve hayat tarzına eşit mesafede durmak ve hoşgörülü olmak"tır.
Hz. Âdem'den Hz. Hâtem'e (Hâtemu'l-enbiya Muhammed Mustafa (s.a.) Efendimize) kadar gelip geçmiş bütün peygamberlerin tebliğ ettikleri dinler "hak din", bunlara aykırı olan, bu dinlerin ihtiva ettiği iman ve ahlak esaslarına zıt düşen bütün dinler ve felsefeler ise "bâtıl dinler ve felsefeler"dir. Ortak noktaların bulunması, bunlardan daha önemli olan farklı noktaların önemini ve işlerliğini ortadan kaldıramaz.
Bu paragrafta ifade ettiğim inancı ve hakikati sıradan Müslümanlar da bilmek durumundadırlar ve bilirler.
Biri çıkar da "dinler, vahye dayalı ve tevhid temelli olsa da, böyle olmasa da hakikat ve değer olarak eşittirler", "insanlar İslam'a aykırı bir dini ve İslam ahlakına aykırı bir ahlakı benimsemiş olsalar da Allah katında eşittirler ve tamamı kurtuluşa ererler" derse yüzlerce ayete ve hadise, bin dörtyüz yıllık İslam ilim ve iman geleneğine aykırı bir söz söylemiş olur.
İslam, imanda hak ile batılı, ahlak ve davranışlarda iyi ile kötüyü, sevap ile günahı, güzel ile çirkini, değerli ile değersizi birbirinden ısrarla ve titizlikle ayırmıştır.
İslam devlet ve toplumu içinde farklı dinlere mensup insanlar, temel insan haklarından yararlanarak yaşarlar; ama bu "dini çoğulculuk" değil, "din hürriyeti"dir ve bunun iki şartı bir de değerlendirme farkı vardır.
Şartlar: 1. Farklı dinlere mensup olanlar Müslümanların dinlerine karşı savaş açmayacaklar. 2. Müslümanları vatanlarından etmek için doğrudan veya düşmanla işbirliği yaparak mücadele etmeyecekler.
Asırlardan beri Haçlıların ve Siyonistlerin yaptıkları gibi bu şartlara riayet etmeyen, Müslümanların dinlerine karşı savaşan, vatanlarını ellerinden almaya kalkışan ve büyük ölçüde de alan ötekilere layık oldukları cevap verilir, ülkede yaşama haklarını kaybeder ve cezalandırılırlar.
İslam ülkesi ve toplumu içinde yaşayan "bâtıl din mensupları", hak din mensuplarına hakikat ve değer bakımından eşit tutulmazlar. İnsani erdemler kimden olursa olsun erdemdir, ama inanılan dinler hak ve değer bakımlarından birbirine eşit değildir.
İslam ülke ve toplumunda yaşayan Müslümanlar "Benim din ve ahlak anlayışım geleneksel ve çoğunlukça benimsenmiş olandan farklı" diyerek "içki içemez, zina yapamaz, faiz yiyemez, cumayı ve devamlı olarak cemaati terk edemez, tesettürsüz dolaşamaz, şeriatı bırakıp ötekilere ait ve şeriata aykırı bir kanun ve kurala tabi olamaz…" Çünkü bu konularda ictihad etmek, farklı mezheb oluşturmak mümkün ve caiz değildir. İtikadî ve amelî mezhepler, ictihada açık olan alanda var olmuşlardır. İctihadın da geçerli olmasının şartları vardır; bu şartlara uymayan ictihadlar (mezhebler) İslam dışına atılmasa da "bâtıl" sayılmıştır.
Bir İslam toplumu ve ülkesinde İslam din ve ahlakına aykırı olan durum ve davranışları kamuya açık olan yerlerde ortaya koyan kimseler hoş görülemez; bunlara karşı "iyiliği emir ve gerçekleştirme, kötülüğü yasaklama ve önleme" vazifesi uygulamaya konur.
Laik demokratik düzende Müslümanların da itikadı, yukarıda anlattığım çerçevede olacaktır; çünkü kimse zihinde ve gönülde olan itikada müdahale edemez. Müdahale, kınama, ıslah vazifelerine gelince bu noktada sistem ne kadarına imkan veriyorsa o kadarı yapılır, yapılamayan kısım ise benimsenmez, ama istemeyerek tahammül edilir.
02.03.2014
Ana Sayfa | Hakkında | Makaleler | Kitaplar | Soru Konuları | Soru Listesi | Konuşmalar | Şiirler | Besteler | İndeks | Rastgele Oku | Yeniler | Geri Git | İleri Git
|
|
