HayrettinKaraman.net
Mobil - Metin Versiyonu

[Facebook] - [Twitter] - [YouTube] - [instagram]

Ana Sayfa | Hakkında | Makaleler | Kitaplar | Soru Konuları | Soru Listesi | Konuşmalar | Şiirler | Besteler | İndeks | Rastgele Oku | Yeniler | Geri Git | İleri Git

Bu Kitapta: Önceki Makale | Sonraki Makale | İçindekiler | Tarihe Göre: Önceki Makale | Sonraki Makale | Makale Listesi |


"Amaç İnsanın Mutluluğu mu?"

"Demokrasi amaç mıdır, araç mıdır" konusu tartışılıyordu, demokrasinin bir yönetim biçimi, bir siyasi sistem olduğunda, iyi ve kötü taraflarının bulunduğunda şüphe yoktu, demokrasi için Batı'da ciddi tenkitler de yapılmıştı, mutlak iyi yerine "olanın en iyisi" değerlendirmesi neredeyse ortak bir değerlendirme idi. Meseleye buradan bakıldığında demokrasi elbette bir araçtı, pekiyi niçin tartışılıyordu? Çünkü "Demokrasi bir araçtır" diyen, siyasal İslam taraftarı olduğu sanılan veya birileri tarafından böyle yaftalanan bir siyasetçimizdi. Bu cümleyi o söyleyince anlamı değişiyordu ve bazılarına göre mânası, "Biz demokrasiye inanmıyoruz, şeriatı getireceğiz, ancak bunu demokrasiyi kullanarak yapacağız, işte bu sebeple/bu mânada demokrasi bir araçtır" demek oluyordu. Aynı siyasetçimizin son günlerde bir konuşmasını gazetelerde okudum. Bu defa da "Elbette demokrasi bir araçtır, din de bir araçtır, amaç insanın mutluluğudur" diyor bir de şunu ekliyordu "Bizim felsefemiz: İnsanı yücelt ki, devlet yücelsin felsefesidir". Söz belki bundan ibaret değildir, gazete bu kadarını yansıtmıştır. Gazeteye yansıyan söze göre siyasetçimiz, "Demokrasi bir araçtır, ama dini rejimin aracı değildir, aslında din ve dini rejim de amaç değildir, amaç insanın mutluluğudur, insanın yücelmesidir" demiş oluyordu.
Burada akla takılan sorular var: "İnsanın mutluluğu" ifadesi ne mânaya geliyor? Bütün insanlar için geçerli bir mutluluk tarifi var mı? İnsan için mutluluk olarak ifade edilen hal dünya hayatı ile mi sınırlıdır ve dünya hayatında zaman zaman mutlu olan insanın bu halini sağlamak ve daha uzun süreli hale getirmek için din ve demokrasi birer araç mıdır? Demokrasi insanların akıl, bilgi ve tecrübeleriyle ortaya çıkardıkları ve şöyle böyle uyguladıkları bir sistem. Din de böyle midir? Onu da mı insanlar uydurup/bulup ortaya koymuşlar ve insanların mutlu olmaları için kullanmışlardır. Böyle değilse -ki değildir, dini koyan, gönderen, bildiren Allah'tır- insanın mutluğu ile Allah'ın rızası örtüşmeli değil midir? İnsanın, Allah rızasına aykırı bir davranış ve yaşayışla mutlu olması halinde din buna nasıl araç olacaktır?
Demokrasi insanların maddi ve manevi olarak mutluluğun sebeplerini/dayanaklarını elde etmeleri, oluşturmaları bakımından oldukça uygun bir siyasi sistem olabilir. Ama burada da iki önemli problem vardır: a) Demokrasi, zorunlu olan temsil kurumu yüzünden amacından sapmaktadır, halkın iradesinin kararlara ve yönetime yansımasının önünde neredeyse aşılamaz engeller vardır. b) İnsanın aklı ve bilgisi, devreye giren duygular, güdüler, bir sürü saptırıcı faktör yüzünden bütün insanların mutlu olma fırsatını yakalayabilecekleri bir siyasi, sosyal, ahlaki, ekonomik düzeni kurmaya muvaffak olamamaktadır. İnsanlar dini kendi kapasitelerine indirgedikleri ve çıkarlarına araç kıldıkları sürece din bile bu fonksiyonu ifa edememektedir.
Dini Allah, insanlar için ortaya koymuştur; bu mânada ona araç demek mümkündür. Ancak dinin fonksiyonu bütün zaafları ve noksanlarıyla insana tabi olmak, onun "mutlu olması" için eğilip bükülmek, nefsin istediği kalıplara girmek değil, insanı -fıtrat çizgisinden ayrıldığı noktalarda- değiştirmek ve çizgiye getirmek, ayrıca insan fıtratı için mümkün olan en yüce erdemleri elde etmesini sağlamaktır. Gerek çizgiye gelirken ve gerekse erdemlere erme mücadelesi verirken insanlar, nefsin baskısı ve kötüye çekmesi yüzünden mutsuz olurlar, kendileriyle savaşırlar (nefse karşı cihad ederler), ama bilirler ki bu mutsuzluk anları, gerçek ve ebedi mutluluğu idrak etmenin adımlarıdır, yüce bir zirveye tırmanmanın zahmeti ve alın teridir. Çocuk mutlu olsun (istediğini elde etsin, yaşasın...) diye "hayır" kelimesini kullanmazsanız bu geçici ve göreceli mutluluklar, ebedi ve mutlak mutluğun belki de devamlı engelleri haline gelebilir.
Din belki bir araçtır, ama insanın kemal yolunda (bu aynı zamanda Allah'ın razı olduğu yolda demektir) yürüyerek dünya ve ahirette mutlu olmasının aracıdır, insan merkezli bir felsefeye göre "insanın mutluluğunun aracı" değildir.


 


Buradaki iki mavi çizgi arası içerik site editörünce konulmuştur ve rastgele çıkmaktadır. İçeriğini onayladığımız anlamına gelmez, dikkatli davranın.

 
Bu Kitapta: Önceki Makale | Sonraki Makale | İçindekiler | Tarihe Göre: Önceki Makale | Sonraki Makale | Makale Listesi |

Ana Sayfa | Hakkında | Makaleler | Kitaplar | Soru Konuları | Soru Listesi | Konuşmalar | Şiirler | Besteler | İndeks | Rastgele Oku | Yeniler | Geri Git | İleri Git



   


BULUNDUĞUNUZ SAYFAYI AŞAĞIDAKİ ARAÇLARLA KULLANABİLİRSİNİZ: