Ana Sayfa | Hakkında | Makaleler | Kitaplar | Soru Konuları | Soru Listesi | Konuşmalar | Şiirler | Besteler | İndeks | Rastgele Oku | Yeniler | Geri Git | İleri Git
Bu Kitapta: Önceki Makale | Sonraki Makale | İçindekiler ||
|
Halkla Bütünleşmek Veya R.Tayyip Erdoğan
Eninde sonunda milletin dediği olur (hâkimiyet milletindir), milletin hâkim gücü Allah'a inanmıyorsa Allah'ın teşrîî hâkimiyeti dünya hayatının o millete ait olan kısmında gerçekleşmez, bu sebeple Allah, " din gününün (âhiretin) mutlak hâkimidir", dünya hayatındaki siyasî, hukûkî... hâkimiyetini kendisi mutlak tutmamış, başka bir deyişle "imtihan gereği bu hâkimiyetinin gerçekleşmesini kulların da bunu istemesine bağlamıştır". İşte bu sebeple ve bu mânâda dünya hayat düzeninde milletin dediği olur.
Muhalifleri Sultan Abdulhamid'e "Kızıl Sultan" dediler, halkın ekseriyeti onu hep sevdi, saydı ve cennetmekân diye andılar.
Menderesi astılar, ülkeyi ve demokrasiyi kurtaracağız (!) diye onu asanlar ya unutuldu veya rahmetle anılmıyorlar, Menderes ve arkadaşları ise İstanbul'un mûtena bir köşesine taşınan kabirlerinde ziyaret ediliyorlar, kendileri için mevlitler okunuyor, sevgi, saygı ve rahmetle anılıyorlar, ailelerine karşı bile vefâ borcu ödeniyor.
Çorum'da vali ve belediye başkanı olarak görev yapan bir devlet memuru vardı: Merhum Mehmet Varinli. Hafızamda hiçbir Çorum valisinin ismi yoktur, sanırım hemşehrilerimin de çoğu böyledir, merhum Varinli'ye gelince, aradan yıllar geçmiş olmasına rağmen hâlâ unutulmamıştır ve rahmetle anılır. Bazı siyasîlerle ters düştüğü için kendisini Çorum'dan almaya karar verdiklerinde sivil halk temsilcileri Ankara'ya yığılmış, valilerine sahip çıkmışlardı. Vali Varinli sabah namazını Ulu Câmi'de, imamın arkasında kılar ve ilk denetleme görevine buradan başlardı. Cumhuriyetin valisi bu davranışını laikliği aykırı bulmaz, câmilerde namaz kılan valilerin irticâ'ı azıtacağı vehmine kapılmazdı. Bir zabıta görevlisine bir dostu "gel çay içelim" teklifinde bulunmuş, görevli ise "Vali'nin ne zaman nereden çıkacağı belli olmaz, mesai saatinde çay keyfi yaptığımı görürse beni perişan eder" diyerek teklifi geri çevirmiş; böyle yüzlerce olay halk arasında konuşulur, vali gözlerinde büyüdükçe büyür, gönüllerine bir daha çıkmamacasına yerleşirdi. O günlerde Belediyelerin gelirleri çok sınırlı olduğu hâlde Vali ne yapmış etmiş, Çorum'a büyük hizmetlerde bulunmuştu.
Geçen akşam bir kanalda Recep Tayyip Bey'in bir hatırâsını dinledim. Vali, Komutan ve kendisi bir merasimde halkı selâmlarken valinin teklifi üzerine arabadan iniyorlar ve halkın önünden yürüyerek geçiyorlar. Bu sırada koltuk değnekleriyle yürüyebilen bir genç sıradan fırlayıp Recep Bey'e sarılıyor ve "Başkanım, bizi bırakma!" diyor. Recep Bey'in cevabı şöyle: "Siz beni bırakmadıkça asla!" Genç sevgi ve saygı ile elini öpüp dönerken başkan ikaz ediyor: "Vali amcanın da elini öp", öpüyor ve dönerken yine ikaz ediyor paşa amcanın da elini öp", o da dönüp onun da elini öpüyor. Eller korku veya menfaat yüzünden öpülürse makbûl değildir; Recep Bey'in elini ve yüzünü öpenler, ona sahip çıkanlar, yağmur altında saatlerce nöbet tutanlar, vefâlarını gösterenler bunu sevgiden yapıyorlar. Niçin bu kadar sevgi? Çünkü o halkından kopmamış, onlar gibi imanlı, onların kültür değerlerini paylaşıyor, dürüst, çalışkan, fedakâr, mütevazı... Onun elini öpenler, isteği üzerine başkalarının da ellerini -bu defa isteyerek- öpüyorlar. Eğer halk irâdesine saygı gösteriliyorsa memurların ve siyasîlerin tutacağı yol, halkın sevdiklerinin önlerini kesmek değil, aynı sevgiye mazhar olabilmek için onlarla yarışmaktır, yarışı kaybetmeleri hâlinde ise emaneti ehline teslim etmektir. "Halk irâdesine rağmen bildiğimi ve dilediğimi yaparım" denirse biz de diyoruz ki, "Eninde sonunda halkın dediği olur, suyu tersine akıtamazsınız."
Ana Sayfa | Hakkında | Makaleler | Kitaplar | Soru Konuları | Soru Listesi | Konuşmalar | Şiirler | Besteler | İndeks | Rastgele Oku | Yeniler | Geri Git | İleri Git
|
|
