Ana Sayfa | Hakkında | Makaleler | Kitaplar | Soru Konuları | Soru Listesi | Konuşmalar | Şiirler | Besteler | İndeks | Rastgele Oku | Yeniler | Geri Git | İleri Git
Bu Kitapta: Önceki Makale | Sonraki Makale | İçindekiler ||
|
Birlik, Beraberlik
Merhum bir cumhurbaşkanı sık sık "Türkiye'nin önü aydınlık, çağ atlamak üzereyiz, yeter ki bir hata etmeyelim ve birlik ve beraberliğimizi bozmayalım" mealinde bir söz söylerdi. Buna benzer sözü hemen her gün her kesimden kimselerin ağzından da işitmek mümkündür. Bu ifade bir varsayıma dayanıyor: "Ülkemizde birlik ve beraberlik vardır..." Bu var sayılanın aslında var olup olmadığı, varlığının şartları, birlik ile beraberlik arasındaki fark üzerinde cesaretle ve gerçeğe talip olarak duranlara pek raslanmıyor.
Bize göre ülkemizde ne birlik vardır, ne de beraberlik; çünkü birliğin varlığı, bütün ülke fertlerinin -veya büyük çoğunluğun- aynı değerler sistemine inanmış ve bağlanmış olmasına bağlıdır. Yetmiş yıldan beri sürdürülen resmi eğitim ve benimsenen hedeflerin ihtiva ettiği değerler sistemi ile bizim geleneksel değerler sistemimiz çelişmekte ve çatışmaktadır. Bu elim vakıa milletimizin birliği yakalamasının baş engelidir. Beraberliğin varlığı, farklı değerler sistemine bağlı gurupların bir asgari müşterek -veya fasl-ı müşterek- belirleyip burada ortak, bunun dışında birbirlerine saygılı ve müsamahalı hareket etmelerini/yaşamalarını sağlayacak bir sistemin bulunmasına/oluşturulmasına bağlıdır. Ufukta böyle bir sistem de görülmemektedir.
Bu karamsar tabloya rağmen nasıl ayakta duruyor, bölünüp parçalanmıyor, bir veya beraber görüntüsü verebiliyoruz sorusu yerindedir. Cevabı uzun ve etraflı tahlilleri gerektirir. Kısa bir cevap denemesi şu olabilir: Gözleri görürken evinin bölümlerini, girdisini, çıktısını öğrenmiş bulunan birisi bir gün gözlerini kaybederse eski bilgisi ve el yordamıyla yine yolunu ve aradığını bulabilir. Ancak birileri evin düzenini değiştirdikçe görmezin işi zorlaşır, yolu sarpa dolaşır.
Bu milletin gözü dini, ev düzeni de dini yaşayan nesillerin oluşturduğu gelenektir. Dinin hayata kapatılmasına ve geleneğin resmi eğitimle yeni nesillere aktarılmamasına rağmen maşerî şuur ve bilgideki kalıntılar yine de millete rehberlik etmekte, çok genel mânâda da olsa yolun bulunmasını sağlamaktadır. Tehlike bu şuurun yok olması ve izlerin silinmesinde yatıyor. Biz böyle bir tehlikeyi çok yakın görmemekle beraber, çok uzak da görmüyoruz. Ayrıca gözümüze ve izimize ve bunları elde ettiğimizde ulaşabileceğimize inandığımız birlik veya beraberliğimize talibiz.
Ana Sayfa | Hakkında | Makaleler | Kitaplar | Soru Konuları | Soru Listesi | Konuşmalar | Şiirler | Besteler | İndeks | Rastgele Oku | Yeniler | Geri Git | İleri Git
|
|
