Ana Sayfa | Hakkında | Makaleler | Kitaplar | Soru Konuları | Soru Listesi | Konuşmalar | Şiirler | Besteler | İndeks | Rastgele Oku | Yeniler | Geri Git | İleri Git
Bu Kitapta: Önceki Makale | Sonraki Makale | İçindekiler ||
|
İslâma Dönüş ve Hizmet Gurupları
Rönesanstan sonra ve özellikle sanayi devrimini takip eden zamanlarda Batı'da, bilim ve teknolojide kaydedilen gelişme, ilerleme arkasından zenginlik ve güç getirmiş, yoksul ve zayıf ülkeler de aynı seviyeyi yakalamak üzere yola koyulmuşlardır. Çağdaşlaşma terimi ile ifade edilmesi mümkün bulunan bu hareketin öncüleri arasında "dini, ilerleme ve çağdaşlaşmaya engel görenler" zuhur etmiş, Tanzimat'tan sonra gittikçe güçlenen bu kanaat Cumhuriyet döneminde dinî, sosyal hayatın dışına çıkarma, ferdin vicdanına ve ferdi hayatına hapsetme eyleminin gerekçesi/bahanesi kılınmıştır. Cumhuriyetin ilk elli yılında eğitimden hukuka, devlet yönetiminden iktisada ve teşrifata kadar her alanda Batı taklit edildiği, örnek alındığı, İslâm bu alanlarda işe karıştırılmadığı halde önemli bir ilerleme elde edilememiş; bilimde, teknolojide ve bunların sağladığı güçte Batı'nın asgari seviyesine bile ulaşılamamıştır. Hem bu sonucu değerlendiren, hem de din ve vicdan üzerindeki baskıdan bunalan halk ve onların sözcüleri, münevver temsilcileri kelleyi koltuğa alarak bilhassa 1940'lı yıllarda muhalefetlerini dile getirmeye ve İslâma dönüş çağrısı yapmaya başlamışlardır. Zayıf da olsa basında İslâmî muhalefet ve cemaat hareketleri bu yıllarda başlamıştır. Bundan önceki direnişler ve fedakârlıklar yayılmaya ve değiştirmeye değil, yaşamaya ve muhafaza etmeye yöneliktir. Kırklı yıllardan sonraki muhalefet yayılmayı, dönüşü ve değiştirmeyi hedeflemektedir. Sebilürreşad, İslâmın Nuru, Müslümanın Sesi gibi birkaç dergi ile merhum Bedîüzzeman'ın faaliyetlerini ilkler arasında saymak gerekir, arkadan -aralarında önemli farklar bulunsa da mevcut uygulamaya cephe almada ve değişim istemede birleşen- Necip Fazıl, Nurettin Topçu, Peyami Safa, Ali Fuat Başgil gibi düşünür ve yazarlar ile İmam-Hatip okulları, merhum Süleyman Efendi'nin kursları, Diyanet, bazı siyasî partiler, cemaatler ve tarikatlerin faaliyetleri gelmiştir. Bunlar içinden İmam-Hatip Okulları ve Diyanet gibi resmi olanları, muhalefeti söylem olarak ortaya koymamışlardır, fakat faaliyetleri resmi görüş ve gidişin tersine olmuş, İslâmî muhalefete ve dönüşüme destek vermiştir.
Eğer bugün ülkemizde bir İslâmî şuur ve muhalefet hareketi varsa bunun yakın kökenini yukarıda sıralanan kişi ve kurumların faaliyetlerinde aramak, her birinin hakkını vermek, hiçbirinden şükran ve takdirleri esirgememek gerekir. Gereken bir başka husus da vasıtayı gaye ile karıştırmamak, birincisini ikincisinin yerine koymamak, islâmî hizmet guruplarını farklı dinlere ve ideolojilere mensup guruplar gibi görmemektir. Allah'ın rahmeti, ecri ve İslâma hizmetin şerefi her şahsa ve guruba yeter, tekelciliğe gerek yoktur. Bütün hizmet gurupları, hizmet ettikleri yüce dinin mensupları ve hadimleri olarak kardeşlerdir, yoldaşlardır ve dostlardır. Bu gönül ilişkisini gurup farkı bozuyorsa dengeler bozulmuş, vasıta gaye haline gelmiş demektir. Hoşgörü de birinci derecede bu hizmet gurupları arasında olmalı, her bir gurup diğerinin ictihadına, tercihine -meşrû sınırlar içinde kaldığı müddetçe- saygı göstermelidir. Birbirine karşı tenkitleri, değerlendirmeleri ilme, insafa ve iyi niyete dayanmalı, ıslahı amaçlamalıdır.
Bugün İslâma yapılabilecek en büyük kötülük, tefrikaya düşmek, bölünüp parçalanmak, enerji ve imkanları birbiri ile uğraşma yolunda sarfetmektir. "Girmeden tefrika bir millete düşman giremez/Toplu vurdukça yürekler onu top sindiremez."
Ana Sayfa | Hakkında | Makaleler | Kitaplar | Soru Konuları | Soru Listesi | Konuşmalar | Şiirler | Besteler | İndeks | Rastgele Oku | Yeniler | Geri Git | İleri Git
|
|
