Ana Sayfa | Hakkında | Makaleler | Kitaplar | Soru Konuları | Soru Listesi | Konuşmalar | Şiirler | Besteler | İndeks | Rastgele Oku | Yeniler | Geri Git | İleri Git
Önceki Makale | Sonraki Makale | Makale Listesi ||
|
Şeriata övgü
Birkaç yıl önce bir tv canlı yayınında programı sunan arkadaş bana, "İslam miras hukukunda kadının hissesinin niçin erkeğin aldığının yarısı kadar olduğunu" sormuştu. Ben de özetle "İslam hukukunda erkeğin 'askerlik, geniş ailenin nafakası, akrabanın vediği bazı zararların tazminine katılma, evlenirken mehir verme' gibi mali yükümlülüklerinin bulunduğunu, kadınların bunlardan muaf olduklarını, mehir ve nafakalarını da erkeklerden aldıklarını, bu yüzden sonuçta kadınların kârlı çıktıklarını, bu düzenlemede nimet-külfet, gelir-gider dengesinin gözetilmiş olduğunu, günümüzde -yeni hukuki düzenlemelerle- bu denge bozulduğu için, dengeyi kuran hükümler uygulanmadıkça kadının mağdur olabileceğini, bu sebeple konu üzerinde durulması gerektiğini..." söylemiştim. Bu konuşma, Meclis'te soru önergesi vermekten tutun kapatma davasının delillerinden biri kılınmaya kadar birçok eylem ve işleme tâbi tutuldu. Suçlama da "şeriata övgü" idi.
Sevgili Mustafa Akyol'un 21 Mayıs 2008 tarihinde Star'da çıkan bir yazısı da "Şeriata övgü" başlığını taşıyordu. Aradan hayli zaman geçse de konu eskimediği için bu yazıdan bazı alıntılar yapacağım.
"ABD'nin önde gelen gazetesi New York Times, bundan iki ay kadar önce İslam hukuku hakkında çok uzun, kapsamlı ve önemli bir makale yayınladı. 'Şeriat, Hukuk Devleti Anlamına mı Geliyor?' başlıklı yazı, Harvard Üniversitesi'nden genç hukuk profesörü Noah Feldman'ın imzasını taşıyordu ve epey de 'ezber bozucuydu.
"Feldman, önce 'ezber'e değiniyor ve şöyle diyordu: 'Çoğumuz için 'şeriat' kelimesi, kesilen eller, taşlanan zaniler ve baskı altına alınan kadınlar gibi korkunç şeyleri çağrıştırıyor.' Ama hemen ardından ekliyordu: 'Oysa ki, İslam hukuku, tarihinin büyük bölümünde, aslında dünya üzerinde var olan en liberal ve hümanistik hukuk ilkelerini sunmuştur.'
"Feldman'ı bu yargıya ulaştıran analiz yöntemi, İslam hukukunu, geliştiği dönemin diğer hukuk sistemleri ile karşılaştırmaktı. 'Şeriat'tan dehşete kapılan Batılılara şu hatırlatmayı yapıyordu: 'Geleneksel İngiliz yasalarının 5 şilinden yüksek hırsızlıklar ve daha pek çok suç için idam cezasını öngördüğünü bugün kim hatırlıyor? Ya da işkencenin 18. yüzyıla dek çoğu Avrupa ülkesinde adli sistemin meşru bir unsuru olarak kabul edildiğini kaç kişi biliyor? Cinsiyet ayrımcılığına gelirsek, İngiliz geleneksel hukuku (common law), evli kadınlara herhangi bir mülkiyet hakkı tanımıyor, hatta onlara kocalarından bağımsız bir hukuki kişilik bile atfetmiyordu. Öyle ki İngilizler elde ettikleri sömürgelerde şeriat hukukunu kaldırıp kendi hukuklarını uyguladıklarında, bunun sonucu, kadınları şeriatın kendilerine verdiği haklardan mahrum bırakmak oldu.'
"Feldman, makalesinin devamında şeriatın İslam medeniyetinde modern çağlara dek iktidarı denetleyen ve toplumun haklarını koruyan bir adalet kaynağı olduğunu da hatırlatıyordu. Şeriatı geliştiren ulema, bazen dünyevi iktidarın hizmetine girmişse bile, çoğu zaman onu sınırlandırmış, keyfi idarenin önüne geçmişti. Feldman'ın deyimiyle, 'şeriat, mahkemelerde kayırmayı yasaklamış, fakir ve zengine eşit muamele yapılmasını emretmiş, hatta bugün bazı Ortadoğu ülkelerinde yaşanan namus cinayetlerini lanetlemiş'ti..."
Sayın Akyol yazısında, şeriat yönetimi istemediğini, laikliğin zorunlu olduğunu, İslam hukukunun ictihadın duraklaması yüzünden ihtiyaca cevap veremez hale geldiğini de ifade ediyor. İlgi duyanlara, o yazısını bulup okumalarını tavsiye ederim. Özellikle sık sık şeriattan -öcü göstererek- söz eden yargı ve medya mensupları okumalı ki, söylediklerine, meşhur deyişle "elin gâvuru"nun bile güleceğini anlasınlar.
14.09.2008
Ana Sayfa | Hakkında | Makaleler | Kitaplar | Soru Konuları | Soru Listesi | Konuşmalar | Şiirler | Besteler | İndeks | Rastgele Oku | Yeniler | Geri Git | İleri Git
|
|
