Ana Sayfa | Hakkında | Makaleler | Kitaplar | Soru Konuları | Soru Listesi | Konuşmalar | Şiirler | Besteler | İndeks | Rastgele Oku | Yeniler | Geri Git | İleri Git
Önceki Makale | Sonraki Makale | Makale Listesi ||
|
Gelir dağılımında adaletsizlik
1-Ekim-2006 tarihli yazımın başında şunları ifade etmiştim: "...Birileri amaçlarına ulaşmak veya başkalarını engellemek için bir şeyleri istismar ediyorlar, zaten var olan, olacağı belli olan siyasi, sosyal, ekonomik olayları/gelişmeleri "beklenmedik birer felaket veya mesele" olarak takdim ediyorlar, toplumda huzursuzluğa sebep oluyorlar. Nedir bunlar? AB'den gelen tenkitler ve talepler. Kıbrıs meselesi. ABD ile ilişkiler. PKK terörü ve şehitler. Cumhurbaşkanlığı seçimi. İrtica tehlikesi
Gelir dağılımındaki adaletsizlik... En çok istismar edilen konular bunlar. "İstismar edilen" diyorum: çünkü bu meseleler yeni değil, birkaç günde çözülecek meseleler değil, bunları bahane ederek iktidarı yıpratmak ve belli kesimler üzerinde baskı oluşturmak isteyenlerin elle tutulur, gözle görülür, uygulanabilir, sonuç alması kuvvetle muhtemel... teklifleri yok; yalnızca tenkit, teşhir, takbih, belli odaklara ve/veya tribünlere mesaj..."
Bu yazıdan sonra sıraladığım konulara dair düşüncelerimi de yazmıştım, araya başka olaylar ve bunlarla ilgili yazılar girdiği için sona kalan konuyu da bugün yazmak kısmet oldu.
Her seçimden önce belli çevreler bu konuyu (yoksulluk, gelir dağılımındaki çarpıklık konusunu) ele alır, iktidarları yıpratmak veya yoksulları tahrik etmek, zenginlere karşı kin ve nefretlerini arttırmak için köpürte köpürte işlerler. Benim ahlaka uygun görmediğim husus, yoksulluk problemine eğilmek değil elbette; bu, bırakın Müslüman olmayı, yalnızca insan olmanın bir gereğidir. Ahlaka aykırı olan ise problemi, çözmek için değil, istismar maksadıyla ele almak, gündeme getirmektir.
"Bir ülkede yaşayan bütün insanları ekonomik bakımdan eşit hale getirmek" bazı siyasi sistemlerin ve ideolojilerin amacı olsa da her şeyden önce bu adil değildir (adalete aykırıdır). Adalet, herkesin hak ettiğini elde etmesi ile içinde "yaşama hakkı" başta gelir, bunun tabii uzantısı da "normal yaşamak için bir insanın muhtaç olduğu şeylerin temini ve ona verilmesidir". Başkalarında ihtiyaç fazlası bulunduğu halde birisi ihtiyaç içinde olursa, fazlaya sahip olanlar bu ihtiyacı gidermekten sorumludurlar (İslam'da kural budur).
"Normal yaşamanın olmazsa olmaz şartı bulunan ihtiyaç maddelerinin herkes için sağlanması" toplumun ve onları temsil eden devletin vazifesidir. İslam bunun için "zekat, fitre, nafaka, vakıf, tasadduk, komşuluk hakkı, hazineden maaş" gibi araçlar getirmiştir; bunlar normal işletildiğinde, topluluk içinde aç ve açık (temel ihtiyaçlarını karşılayamamış" bir kimse kalmaz.
Bugün adına "sosyal devlet" dedikleri kurum bunu sağlayamıyorsa -ki, böyle olduğu ortada- sosyallik bir kuru laftan ibarettir.
"Bırakalım zenginler alabildiğine zengin olsunlar, yatırım yapsınlar, istihdam alanı açsınlar, bu yoldan yoksullar da doyar" diyorlar, ama "göle su gelinceye kadar kurbağalar susuzluktan ölürler"; bunu da düşünmek gerekiyor.
Temel ihtiyaçları karşılamanın ötesinde servet ve refahı hak etmek için yalnızca insan olmak yetmez, ayrıca "kesb" gerekir; yani bilgi, gayret, çalışma, sabır, disiplin...". Suyu getiren ile testiyi kırıp boş gelene, eşitlik adına aynı muamele yapılırsa adalet ortadan kalkar ve toplumda daha ağır problemler, krizler, yokluk ve yoksulluklar oluşur.
Belgelerde ve kitaplarda güzel şeyler yazılmış olabilir, ama bunların hayata geçmesi için ahlak eğitimine ihtiyaç vardır; dinsiz ahlak ise olmaz, olmamıştır, olanı yetmemiştir.
10 Kasım 2006
Cuma
Ana Sayfa | Hakkında | Makaleler | Kitaplar | Soru Konuları | Soru Listesi | Konuşmalar | Şiirler | Besteler | İndeks | Rastgele Oku | Yeniler | Geri Git | İleri Git
|
|
